Լեզուի եւ ոգու շարունակական բախումներ
Սուրէն Դ. Դանիէլեան
Հայազգի գրողների մի մասի անցումը օտարագրութեան ացնեալում բնական երեւոյթ էր, իսկ այսօր՝ առաւել քան: Բանն այն է, որ անծայրածիր Սփիւռքում այդ հեղինակները, ստանում են օտարալեզու բարձր կրթութիւն եւ ապրելով օտարների միջավայրում՝ արտայայտւում են լեզուամտածողութեան խորթ կառոյցի թելադրութեամբ: Մեր համար «օտարը» նրանց «մայրենին» է, քանզի մայր ժողովրդի պատմութեան, անցեալի, ճակատագրի ընդհանրութեան գիտակցութիւնը օտարագիր հայերին յուշում է ներքին հպարտութիւն, բայց եւ պարտաւորութիւնների մի ամբողջութիւն, որը, գուցէ նրանց ենթագիտակցութեան մէջ բարդոյթներով ծանրաբեռ, սակայն սրտաբուխ աշխարհ է:
