Category Archives: ՓԻԼԻՍՈՓԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

ԿԵՑՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԽՆԴԻՐԸ ՀԱՆՍ-ԳԵՈՐԳ ԳԱԴԱՄԵՐԻ ՈՒՍՄՈՒՆՔՈՒՄ – 2014-1

Մարիետա Կ. Նիկողոսյան
20-րդ դարի գոյաբանական փիլիսոփայության խնդրակարգում կա րևոր տեղ են զբաղեցնում հետևյալ հարցերը՝ ի՞ նչ է կեցությունը, որո ՞նք են մարդկային բնույթի էական հատկանիշները, ինչպե ՞ս է մարդը կապված կեցությանը, ի ՞նչ է նշանակում մարդու յուրօրի նակություն, ո ՞րն է նրա «ինքնակայության» էությունը: Հնարավո ՞ր է արդյոք բանական ու միանշանակ պատասխան այն հարցին, թե ո ՞րն է մարդկայինը մարդու մեջ, այսինքն՝ ո ՞րն է նրա կեցության յուրա հատկությունը, կամ ո ՞րն է «զանգվածային» մարդու ձևավորման պատ ճառը, որի համար հու մա նիստական արժեքներն ու իդեալները դատարկ հնչյուն են:

ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՈՐՊԵՍ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԴՐՍԵՎՈՐՈՒՄ – 2013-4

Ըստ Կենդանի բարոյագիտության ուսմունքի

Գեղամ Ա. Խաչատրյան
Կենդանի բարոյագիտությունը (էթիկան) 20-րդ դարի ռուս ականավոր մտածողներ և արվեստագետներ Ելենա2 և Նիկոլայ Ռերիխների3 ընտանիքի ստեղծագործական որոնումների արդյունքն է։

«ՀԱՒԱՏՈՅ ՄԱՆԿՈՒՆՔ»-Ը ԵՎ «ԿԱՏԱՐԵԱԼ ՓԻԼԻՍՈՓԱ»-Ն ԸՍՏ ԴԱՎԻԹ ԱՆՀԱՂԹԻ – 2013-3

Արմինե Մ. Մելքոնյան
Հայ միջնադարյան մատենագրության ամենախորհրդավոր և հետաքրքրական կերպարներից մեկի` Ալեքսանդրյան նորպլատոնական դպրոցի ներկայացուցիչ Դավիթ Անհաղթի ապրած ժամանակի, անձնավորության և գրական ժառանգության հարցի շուրջ դեռևս չկա միասնական տեսակետ:

ԿԵՑՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԽՆԴԻՐԸ ՄԱՐՏԻՆ ՀԱՅԴԵԳԵՐԻ ՈՒՍՄՈՒՆՔՈՒՄ – 2013-2

Մարիետա Կ. Նիկողոսյան
Մեր դարաշրջանում անդրադարձը հերմենևտիկային` փիլիսոփայական այդ հետաքրքիր հոսանքին, ունի գիտական, աշխարհայացքային, մշա կութաբանական-քաղաքակրթական, պատմափիլիսոփայական և մեթո դաբանական կարևոր նշանակություն: