Category Archives: ԼԵԶՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

17-18-ՐԴ ԴԱՐԵՐԻ ՀՈՒՆԳԱՐԱՀԱՅ ԲԱՐԲԱՌԸ – 2012-2

Բառապաշարային և քերականական անդրադարձ

Նորայր Բ. Պողոսյան
Հայ-հունգարական առնչությունները դարերի պատմություն ունեն: Հունգարիայում (ուշ միջնադարյան հայերենում՝ Մաճառստան, Մաջար) հայերի հայտնվելու մասին հիշատակներ, այդ թվում՝ հունգարական աղբյուրներում, հանդիպում են դեռեւս 10-11-րդ դարերից՝ Կեյզա դուքսի (972-995), Ստեփանոս Սուրբ թագավորի (997-1038) ժամանակներից: Իբրեւ գաղթականներ հայերը Հունգարիայում մեծ արտոնություններ են ստացել Լադիսլավ Դ թագավորի օրոք (13-րդ դ.):

ԹԱՆԵՐ ԱՔՉԱՄԻ «ԱՄՈԹԱԼԻ ԱՐԱՐՔ…» ԱՇԽԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ – 2012-2

Լեզվագործաբանական քննություն

Սեդա Ք. Գասպարյան, Գոհար Ռ.Հարությունյան
Արդեն շուրջ մեկ դար Թուրքիան շարունակում է հսկայական քաղաքական ուժ եւ կապիտալ ներդնել Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչմանը խոչընդոտելու համար: Սակայն որքան էլ հզոր լինի թուրքական ժխողականությունը, որը միջազգային ասպարեզում իրավամբ բնութագրվում է որպես “Turkish denial syndrome” կամ “an industry of denial”, անկհայտ է, որ հայ ժողովրդի պատմության՝ երիտթուրքերի արյունոտ ձեռքերով գրված այն ամենասեւ էջը, որն իր նախադեպը չունեցող բարբարոսություն էր, ի վերջո, կդատապարտվի որպես առաջին ցեղասպանությունը մարդկության պատմության մեջ: