Category Archives: ԼԵԶՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ՉԹԵՔՎՈՂ ԽՈՍՔԻ ՄԱՍԵՐԸ ՆՈՐԱՅՐ ԱԴԱԼՅԱՆԻ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ – 2014-1

Ռուզան Հ. Վիրաբյան
Չթեքվող խոսքի մասերը՝ մակբայը, կապը, շաղկապը, ձայնարկությունը և եղանակավորող բառերը, հուզաարտահայտչական տեսանկյունից ունեն սահմանափակ կիրառություն,սակայն ոճական առումով հե տաքրքիր է դրանց օգտագործումը Ն. Ադալյանի ստեղծագործություն ներում, ինչն արժանի է առանձին ուսումնասիրության:

ՏԵՔՍՏԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԵՎ ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԱՐԺԵՔԸ – 2013-2

Սիրանուշ Գ. Հովհաննիսյան
Անընդհատ անցյալի վերածվող ներկան գոյության պարզագույն կռվից դեպի զարգացման գրեթե անբացատրելի մակարդակներ գնացող մարդուն ցույց տվեց ամեն ինչի վերջավոր լինելն ու ստիպեց արժևորել սեփական անձն ու գործողությունները իր և միջավայրի, իր և իր, իր և իրեն հաջորդների միջև հաստատվող հարաբերությունների մեջ:

ԳՈՅԱԿԱՆԻ ՀԱՄԱԴՐԱԿԱՆ ԲԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԿԱՂԱՊԱՐՆԵՐ – 2013-1

Ռուզան Հ. Վիրաբյան
Համադրական են կոչվում մեկից ավելի հիմնական ձեւույթների կամ բառ-բաղադրիչների միացությամբ կազմված բարդությունները, որոնք, ի տարբերություն վերլուծական բարդությունների, բաղադրիչների ավելի սերտ միասնություն են կազմում եւ լեզվում գործածվում են իբրեւ մեկ ամբողջություն՝ միաձույին բառային միավորներ:

ԼԵԶՎԻ ԾԱԳՄԱՆ ԱՌԵՂԾՎԱԾԸ – 2012-4

Սիրանուշ Գ. Հովհաննիսյան
Առաջին հայացքից թվում է, թե սկզբում հարկավոր է սահմանել` ի՞նչ է լեզուն, և նոր միայն քննել նրա ծագման հարցը։ Սակայն բավական է որևէ սահմանում ձևակերպելու փորձ անել` հասկանալու համար, որ անհնար է տրամաբանության սահմաններից ներս տեղավորել բազմաթիվ գործառույթներ ունեցող այս բարդ կառույցը։

17-18-ՐԴ ԴԱՐԵՐԻ ՀՈՒՆԳԱՐԱՀԱՅ ԲԱՐԲԱՌԸ – 2012-2

Բառապաշարային և քերականական անդրադարձ

Նորայր Բ. Պողոսյան
Հայ-հունգարական առնչությունները դարերի պատմություն ունեն: Հունգարիայում (ուշ միջնադարյան հայերենում՝ Մաճառստան, Մաջար) հայերի հայտնվելու մասին հիշատակներ, այդ թվում՝ հունգարական աղբյուրներում, հանդիպում են դեռեւս 10-11-րդ դարերից՝ Կեյզա դուքսի (972-995), Ստեփանոս Սուրբ թագավորի (997-1038) ժամանակներից: Իբրեւ գաղթականներ հայերը Հունգարիայում մեծ արտոնություններ են ստացել Լադիսլավ Դ թագավորի օրոք (13-րդ դ.):

ԹԱՆԵՐ ԱՔՉԱՄԻ «ԱՄՈԹԱԼԻ ԱՐԱՐՔ…» ԱՇԽԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ – 2012-2

Լեզվագործաբանական քննություն

Սեդա Ք. Գասպարյան, Գոհար Ռ.Հարությունյան
Արդեն շուրջ մեկ դար Թուրքիան շարունակում է հսկայական քաղաքական ուժ եւ կապիտալ ներդնել Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչմանը խոչընդոտելու համար: Սակայն որքան էլ հզոր լինի թուրքական ժխողականությունը, որը միջազգային ասպարեզում իրավամբ բնութագրվում է որպես “Turkish denial syndrome” կամ “an industry of denial”, անկհայտ է, որ հայ ժողովրդի պատմության՝ երիտթուրքերի արյունոտ ձեռքերով գրված այն ամենասեւ էջը, որն իր նախադեպը չունեցող բարբարոսություն էր, ի վերջո, կդատապարտվի որպես առաջին ցեղասպանությունը մարդկության պատմության մեջ: