Տաթևում Սբ Պողոս-Պետրոս առաքյալների անունների քողարկման և վանքը ենթադրյալ Սբ Եվստաթեոս առաքյալի անվան հետ զուգակցման բուն պատճառը կարելի է պայմանավորել ժամանակի եկեղեցաքաղաքական պայմանների թելադրանքով, երբ Կիլիկիայում գտնվող կաթողիկոսական աթոռի որդեգրած լատինամետ դիրքորոշման հետևանքով Սյունիքում ընդլայնվել էր ունիթորական շարժումը՝ Նախիջևանի Քռնա կենտրոնով: Այս տեսանկյունից, թերևս, սխալված չենք լինի, եթե ասենք, որ այդ էր Սյունյաց հոգևոր և եպիսկոպոսանիստ կենտրոնն առաքելադիր հռչակելու հիմնական պատճառը:
Ինչ վերաբերում է Տաթև տեղանվանը, ապա այն քանիցս հիշվում է մատենագրական և վիմագրական աղբյուրներում, որոնցից վաղագույնը, թերևս, «Ներսեսյան» գահնամակում պահպանված տոհմանունն է՝ «Տաթևյանք», ապա նաև Օրբելյանի վկայությունները, 13-14-րդ դդ. ձեռագրերի հիշատակարաններն ու վանքի ժամանակամերձ վիմագրերը, այսինքն՝ Տաթև տեղանունը վավերացվում է դեռևս վաղ միջնադարում և հետագա դարերում: Սբ Եվստաթեոսի անվան շուրջ հյուսված ավանդության ու դրա կրոնական-քաղաքական դրդապատճառներից զատ, վանքի Կաթողիկեն այսօր նորից իր սուրբ առաքյալների՝ Պողոսի և Պետրոսի անունն է կրում, իսկ Սբ Եվստաթեոսի անվան հետ են կապում միայն վանքի պարսպից դուրս՝ հյուսիսարևելյան կողմում գտնվող կիսավեր հուշակառույցը: