Category Archives: ԳԻՏԱԳՈՐԾՆԱԿԱՆ

Վալերի Ա. Միրզոյա
Սիմոն Զավարյանը (1865–1913) ՀՅ Դաշնակության հիմնա դիրներից է. գյուղատնտես, մանկավարժ, հրա պա րակա խոս, ե ռանդուն քաղաքական գործիչ: Նրա տեսական ժառանգության մեջ մեզ համար ուշագրավ և ար դիական են հանրային կյանքի սոցիալ-փիլիսո փա յական լայն դի տար կումն երը, մասնա վորապես՝ ժողովրդավարու թյան էու թյան և դրսևորումների հանգա մանալից պարզաբանումը, պետա կան կառավարման համակարգի ա պա կենտրոնացման հիմն ա վո րումները, տեղական ինքնակառավարման սո ցիալական նշա նա կու թյան շեշտա դրումը, հանրային կառավարման մեջ կուսակ ցու թյունների դերակատար ման վերլուծությունը:

Հայկական մեդիատեքստերի օրինակով

Դավիթ Վ. Պետրոսյան
Լրագրող-հասցեատեր փոխառնչությունների հանդիպավայրը մեդիատեքստն է: Իր դրսևորման տարբեր ձևերով հանդերձ (լրագրային տեքստ, հեռուստա և ռադիոտեքստ, գովազդային տեքստ, համացանցային տեքստ և այլն), այն բնորոշվում է հիմնարար մի առանձնահատկությամբ, որ միանշանակորեն հաստատում են մերօրյա տեսաբանները. խոսքը մեդիատեքստերի երկխոսային բնույթի մասին է:

Տիգրան Ռ. Եփրեմյան
Հոլանդացի ականավոր մտածող և դիվանագետ Հուգո Գրոթիուսը (1583-1645 թթ.) արդարացիորեն համարվում է արդի միջազգային իրավունքի և հարաբերությունների համակարգի գլխավոր ճարտարապետը: 17-րդ դարի կեսերին, երբ Եվրոպայի հիմնական քաղաքական միավորներ ճանաչվեցին պետությունները, Գրոթիուսը առաջարկեց միջազգային իրավունքի նոր նախագիծ, որն արտացոլում էր այդ նոր իրողոթյունը:

Դավիթ Վ. Պետրոսյան
Մեդիադաղտում ընթացող ակտիվ զարգացումները լուրջ վերլուծությունների, քննարկումների ու մեկնաբանությունների հնարավորություններ են ընձեռնել մերօրյա հետազոտողներին: Այս համատեքստում թերեւս առաջնային խնդիր է լրագրող-մեդիատեքստ-հասցեատեր փոխառնչությունների ուսումնասիրությունը:

Կարեն Հ. Խաչատրյան
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում պարտություն կրած ֆաշիս տական Գերմա նիային ներկայացվելիք ռազմատուգանքի (ռեպա րացիաների) չափի և հաղթողների միջև դրանց բաշխման հարցը քննարկման առարկա դարձավ պատերազմում դաշնակից երեք մեծ տերությունների՝ ԽՍՀՄ-ի, ԱՄՆ-ի և Մեծ Բրիտանիայի ղեկավարներ Իոսիֆ Ստալինի, Թեո դոր Ռուզվելտի և Ուինսթոն Չերչիլի երկրորդ հանդիպման ընթացքում1, որը կայացավ 1945 թ. փետրվարի 4-12-ին Յալթայում (Ղրիմ):

Նոր փաստերի ու վկայությունների լույսի ներքո

Լուսինե Մ. Սարգսյան
Հայ-ռուսական և ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններում արձա նագրված վերջին զարգացումները խիստ արդիական են դարձնում 1991-1992 թթ. ռազմական գործողությունների արդյունքում Հյուսիսային Ար ցախի հայկական տարածքների ու մանավանդ Շահումյանի շրջանի կորստյան պատմությունը։ Շուշիի և Լաչինի 1992 թ. մայիսյան փայլուն գոր ծողություններին հետևած՝ Շահումյանի անկ ման խորքային պատճառների բացահայտումն անհրաժեշտ է նման ողբերգությունը բացառելու համար։

Գայանե Խ. Չոբանյան
Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ հասունացող ռազմական ընդհարման հեռանկարը, իշխանության համար ծավալվող ներքին պայքարը և մի շարք այլ խորքային խնդիրներ պատճառ դարձան 1980-ականների վեր ջերին Ադրբեջանում իսլամական գործոնի քաղաքականացման և վերա իմաստա վորման համար:

Ռոման Ս. Մելիքյան
Տեղեկատվական դարաշրջանում ժողովրդավարական բարեփոխումները բավականին բարդ բնույթ ունեն հատկապես կերպափոխվող հասա րա կությունների համար, որոնց ներսում գերակայում են տրոհված ու անհավասարաչափ տեղեկատվական հոսքերը և ապատեղեկատվու թյան սպառնալիքների բավականին մեծ վտանգը։ Այստեղ քաղաքացիա կան հասարակության կայացման գործում առավելագույնս կարևորվում է տեղեկատվական համակարգի նոր տեսակի` համացանցային մեդիայի դերը:

Օսմանյան քարտեզներում, հանրագիտարանային նշանակության հրատարակություններում և դասագրքերում

Կարեն Հ. Խանլարյան (Թեհրան)
Պատմական փաստերը վկայում են, որ 1918 թ. մայիսին ստեղծված «Ադրբեջան» անունով պետության անվանակոչման հարցում վճռական դեր են ունեցել օսմանյան Թուրքիայի իթթիհատական իշխանությունները։ Հենց նրանց թելադրանքով և անցյալում «Ալբանիա», «Շիրվան» կամ «Շերվան» կոչվող տարածքների անվանախեղմամբ` «Մուսավաթ» կուսակցությունն այս նորագոյացությունն անվանեց «Ադրբեջան»։ Իթթիհատականներն ու մուսավաթականները թերևս ձգտում էին իրավաքաղաքական պարարտ հող նախապատրաստել հետագայում Իրանի Ատրպատական նահանգը նոր պետությանը կցելու համար։

Ռազմաքաղաքական դաշինքի ձեւավորման միտումներ

Լիա Ս. Էվոյան
ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Հարավային Կովկասում աշխարհաքաղաքական զարգացումները հիմնականում ընթանում էին Արևմուտք-Ռուսաստանում պայքարի համատեքստում, ինչի արդյունքում աստիճանաբար առավել շահեկան դիրքերում հայտնվեց Ադրբեջանում և Վրաստանում իր ազդեցության լծակներն ամրապնդող Արևմուտքը: